Mutsuzlugumuzun Sebebi Kim?

Mutsuz olmak için hep bi bahanemiz vardır aslında.Ya hava kapalıdır,ya sevdigimizle kavga etmişizdir,ya ailemiz bizi anlamıyordur,yok kirazın sapı yok üzümün çöpü...Anlayacağınız hep bi bahanemiz var bizim.Hep tepkiliyiz,hep de haklıyız.Peki gerçekten hava mı mutsuz ediyor bizi?Yoksa hava bugün çok ''iç karartıcı''diye  bi sıfat koyarak kendimiz mi yaratıyoruz mutsuzlugumuzu.Şöyle desek olmaz mı mesela.Hava bugün güneşsiz.Yoo olmaz tabi ki.Biz ille de buhranlı bunatıcı sıfatlar koymalıyız havanın başına.Ee demezler mi dün de sıcaktan kavruluyodun hanım şimdi ne ara için karardı diye...Derler tabi demesine de biz pek umursamayız.Çünkü biz üzülmeyi seven bi milletiz.Sevdiğimizden ayrılınca en içli en acıklı şarkıları dinleriz,bi sürü komedi filmi dururken biz gider en aglaklı en romantigini seceriz.Arkadaslarımız kapımızda pervane olur ama eve almayız yanlız kalmak isteriz,yanlız kalınca da ben niye yanlızım diye durup tekrar aglarız.Siz hiç gördünüz mü sevgilisinden ayrılınca hareketli müzik dinleyen.Yok olmaz.İlle melankoli yapıcak o.Çünkü o sevgilisinden ayrılmıstır ve üzülmesi GEREKLİDİR!Ya da bi cenazede.Ağlamayana öcü gibi bakalır,ağlayan teyzeler ''Aa suna bak hiç sevmemiş demek ki bi göz yası bile dökmedi ardından'' diye ayıplarlar.Ağlayan çok sevmiştir o en birincidir ve bizim teyzeler yanına gidip ''Agla agla acılırsın'' der.Ağlamakla açılan çok görmüş gibi...Bi de bile isteye yanında mutsuz olduğumuz insanlarla olma hali var.Hem şikayet ederiz günlerce dertleniriz ama yanından da ayrılmayız.Her an üzülecegini bile bile orda kalmak nedir allahaskına.Sanki başka çare yokmuş mutsuzluk bizim kaderimizmiş gibi.Bir nevi eziyet gibi.
Peki neden böyleyiz biliyor musunuz?Biz de insani tepki olarak sadece aglamak kabul edilir.(O da kadınlar için tabi,bilirsiniz ''Erkekler Ağlamaz'').Bi anne kızını şımarmasın diye çok sevmekten kaçınır.Kız aşık olmustur çekinir öpemez sevdiğini gösteremez sevgisini.En büyük kahkahalarımızın ardından ''Çok gülen çok aglar''lafını söyler biri mutlaka.Kahkahamız aniden sessizlikte yok olur gider.Ama aglayınca öyle mi..Ağla doya doya ağla denir.Bizim çekinmeden utanmadan gösterebildiğimiz tek tepki budur çünkü.Hal böyle olunca biz de sevinince ağlarız,üzülünce katıla katıla ağlarız.Ağlamak için ağlarız.Kendimizi üzmek için üzülürüz.